Nowa siedziba Muzeum Wojska Polskiego w Cytadeli Warszawskiej

Maczeta angielska do cięcia faszyny z okresu II wojny światowej, używana w oddziałach Armii Polskiej na Wschodzie

Maczeta angielska do cięcia faszyny z okresu II wojny światowej, używana w oddziałach Armii Polskiej na Wschodzie Maczeta, głownia dł. 380 mm, szer. u nasady 45 mm, przy piórze 71 mm, jednosieczna, płazy boczne głowni gładkie, grzbiet lekko zakrzywiony, krzywizna ok. 7 mm. Na głowni po stronie wewnętrznej na wysokości nasady wybita nazwa firmy: „MARTINDALE […]

Czytaj Dalej

Miecz z XIII wieku (?); miejsce znalezienia nieznane

Obiekt wykopaliskowy, skorodowany, brak znacznej części głowni Miecz o głowni obosiecznej, zbrocze szerokie, obustronne, bardzo krótkie, przy czym początek bierze już na trzpieniu. Od końca zbrocza głownia w przekroju soczewkowata. Jelec prosty, krótki i wąski, w przekroju prostokątny. Trzon płaski, krótki, zwężający się przy głowicy. Głowica dyskoidalna, stożkowata patrząc od strony ostrza, osadzona na trzpieniu […]

Czytaj Dalej

Miecz z XIV wieku; miejsce znalezienia nieznane

Obiekt wykopaliskowy, bardzo silnie skorodowany, koniec głowni ułamany (względnie zjedzony przez korozję) Miecz o głowni obosiecznej, zwężającej się symetrycznie w kierunku sztychu, z pojedynczym zbroczem sięgającym pierwotnie zapewne 2/3 długości głowni. Jelec prosty krzyżowy, w przekroju prostokątny, z nieznacznie rozszerzonymi końcami. Trzon płaski, zwężający się symetrycznie ku głowicy. Głowica dyskoidalna, bardzo masywna, ciężka, utrzymywana na […]

Czytaj Dalej

Miecz z XIII/XIV wieku; znaleziony w m. Przydatki pow. Sztum,

Obiekt wykopaliskowy, znaleziony w 1926 roku (znalezisko przypadkowe), bardzo silnie skorodowany, końcówka sztychu ułamana Miecz o głowni obosiecznej, zwężającej się symetrycznie w kierunku sztychu, z pojedynczym zbroczem sięgającym 2/3 długości głowni. Jelec prosty krzyżowy, w przekroju owalny, z rozszerzonymi końcami. Trzon płaski, zwężający się ku głowicy. Głowica masywna, w formie dwóch ściętych stożków złączonych podstawami; […]

Czytaj Dalej

Miecz z II poł. XIV wieku; miejsce znalezienia nieznane

Miecz z II poł. XIV wieku; miejsce znalezienia nieznane Obiekt wykopaliskowy, mocno skorodowany Miecz o głowni obosiecznej, smukłej i krawędziach symetrycznie zwężających się w kierunku wydatnego sztychu. Głownia pozbawiona zbrocza, w przekroju sześcioboczna w części górnej i czworoboczna u dołu. Jelec krzyżowy, w przekroju prostokątny, o końcach ramion lekko nachylonych ku głowni. Trzon długi (półtoraręczny), […]

Czytaj Dalej

Miecz z XII/XIII wieku; znaleziony w okolicach Nowego Dworu Gdańskiego

Obiekt wykopaliskowy, skorodowany Miecz o głowni obosiecznej, szerokiej, lekko zwężającej się przy samej nasadzie. Zbrocze obustronne, ciągnie się na ¾ długości głowni, przy czym początek bierze już na trzpieniu; krawędzie tnące symetrycznie zbiegające się w kierunku dobrze wyodrębnionego sztychu. Jelec prosty, w przekroju kolisty, zwężający się w kierunku końców ramion. Trzon płaski, bardzo krótki i […]

Czytaj Dalej

Miecz z XII/XIII wieku; znaleziony w okolicach Nowego Dworu Gdańskiego

Obiekt wykopaliskowy, skorodowany Miecz o głowni obosiecznej, szerokiej, lekko zwężającej się przy samej nasadzie. Zbrocze obustronne, ciągnie się na ¾ długości głowni, przy czym początek bierze już na trzpieniu; krawędzie tnące symetrycznie zbiegające się w kierunku dobrze wyodrębnionego sztychu. Jelec prosty, w przekroju kolisty, zwężający się w kierunku końców ramion. Trzon płaski, bardzo krótki i […]

Czytaj Dalej

Rapier bojowy, prawdopodobnie Niemcy; XVI/XVII wiek

Głownia prosta, obosieczna, soczewkowata w przekroju, ze strudziną i dwiema brudeczkami po bokach, symetrycznie zwężająca się ku centrycznemu sztychowi. Jelec krzyżowo-kabłąkowo-koszowy, stalowy. Krzyż jelca wygięty esowato w płaszczyźnie pionowej (przednie ramię delikatnie skręcone spiralnie), 6-granny w przekroju, ze zgrubieniami na końcach. Tarczka jelca, przechodząca w niewielkie wąsy, zdobiona trzema pionowymi pasami. Od nasady jelca odchodzi […]

Czytaj Dalej

Szabla w oprawie polskiej z głownią ruską

Jelec krzyżowo-kabłąkowo-tarczowy; tarczka tylko od wewnętrznej strony, zaopatrzona w paluch. Kabłąk załamany pod kątem rozwartym, zaokrągla się ku głowicy (nie jest z nią połączony). Głowica w kształcie migdała, kapturek nie dochodzi do jelca. Trzon rękojeści obciągnięty karmazynowym aksamitem. Głownia płasko ciągniona, z piórem. Na głowni znajduje się, nabijane złotem wyobrażenie Marii Panny z Dzieciątkiem, a […]

Czytaj Dalej

Szabla Stefana Batorego

Szabla w typie polsko-węgierskim przypisywana królowi Stefanowi Batoremu. Szable tego typu w pierwszej fazie rozwoju charakteryzowały się otwartą rękojeścią z trzonem wygiętym w kierunku ostrza oraz posiadały prosty jelec. Głownia miała niewielką krzywiznę i zakończona była piórem z młotkiem. Tego typu szable rozpowszechniły się na ziemiach polskich w drugiej połowie XVI wieku, w szczególności za […]

Czytaj Dalej
Przejdź do treści