Nowa siedziba Muzeum Wojska Polskiego w Cytadeli Warszawskiej

Miecz z XII/XIII wieku; znaleziony w okolicach Nowego Dworu Gdańskiego

Obiekt wykopaliskowy, skorodowany Miecz o głowni obosiecznej, szerokiej, lekko zwężającej się przy samej nasadzie. Zbrocze obustronne, ciągnie się na ¾ długości głowni, przy czym początek bierze już na trzpieniu; krawędzie tnące symetrycznie zbiegające się w kierunku dobrze wyodrębnionego sztychu. Jelec prosty, w przekroju kolisty, zwężający się w kierunku końców ramion. Trzon płaski, bardzo krótki i […]

Czytaj Dalej

Pawęż krzyżacka (trapezowata)

Pawęż w kształcie trapezu, przy czym górna krawędź szersza od dolnej; wszystkie rogi delikatnie zaokrąglone. Przez środek tarczy przebiega wypukły, wzmacniający grzbiet. Tło pokryte białą farbą, na nie naniesiony czarny krzyż o rozszerzających się końcach ramion, wzdłuż krawędzi czerwona obwódka. Waga: 4,2 kg Pawęż dwukrotnie konserwowana, gruntownie w 1956 i 1992 roku. Dzięki badaniom udało […]

Czytaj Dalej

Średniowieczna ręczna broń palna

Równolegle z ewolucją artylerii następuje w Europie rozwój ręcznej broni palnej; świadczą o tym zarówno przekazy pisane jak i ikonografia, zachowało się też trochę wczesnych oryginalnych egzemplarzy. W pierwszej połowie XV wieku była to już broń wcale powszechnie stosowana na wielu europejskich polach bitew. Z kroniki włoskiego miasta Perugii dowiadujemy się, iż nakazano „wykonać pięćdziesiąt […]

Czytaj Dalej

Pawęże

Charakterystycznym dla późnego średniowiecza elementem uzbrojenia ochronnego były tarcze zwane pawężami. W swej najbardziej rozpowszechnionej formie przypominają kształtem prostokąt lub trapez. Tarczę sporządzano z profilowanych desek – powszechnie wykorzystywano lipę (lekkie, a przy tym stosunkowo twarde drewno), często wyróżniającym elementem pawęży był przebiegający środkiem przez całą długość wzmacniający grzbiet, często dwugranny, formowany również z drewna. […]

Czytaj Dalej

Pawęż krzyżacka

Krzyżacka pawęż [word=pawęże] Pawęże [/word]ze zbiorów Muzeum Wojska Polskiego (jedna z dwóch) wykonana jest z drzewa lipowego wyklejanego z obu stron lnianym płótnem. Strona zewnętrzna malowana klejowo na zaprawie kredowej, strona wewnętrzna wyklejona dodatkowo świńską skórą. Wzdłuż osi pionowej tarczy wypukły grzbiet o kształcie półcylindrycznym. Tło tarczy pomalowane na kolor biały, na nie naniesiony czarny […]

Czytaj Dalej

Hakownica spiżowa z XV wieku

Lufa odlana ze spiżu, długość 62cm, kaliber 19mm. Lufa o gładkim kanale, w przekroju ośmiogranna, podzielona na dwie części. Przednia, delikatnie zwężająca się ku przodowi, posiada u samego wylotu wzmacniające, kielichowate rozszerzenie; u spodu, mniej więcej w połowie długości, znajduje się wydatny, trójkątny w formie, wydatny hak o tylnej krawędzi prostopadłej do osi lufy. Tylna […]

Czytaj Dalej

Puszka ręczna z przełomu XIV/XV wieku

Lufa odlana ze spiżu, o długości 44,5cm i kalibrze 17mm; przewód gładki. Lufa w przekroju ośmiogranna, przedzielona profilowanymi obrączkami w formie fryzów na trzy części. Przednia, wyraźnie zwężająca się ku wylotowi lufy, zakończona jest na końcu kielichowatym wzmocnieniem. Część środkowa – komorowa, zaopatrzona jest w otwór zapałowy na górnej płaszczyźnie. Część denna ma natomiast postać […]

Czytaj Dalej

Hełm stożkowy segmentowy X-XI wiek

Genezy hełmów stożkowatych większość bronioznawców doszukuje się na Bliskim Wschodzie, a ściślej w sassanidzkiej Persji. Warto zaznaczyć, iż sam kształt hełmów (wybrzuszony stożek z ostrym szczytem) ma swoją jeszcze odleglejszą, bo starożytną tradycję (hełmy asyryjskie, perskie doby Achemenidów). Stamtąd rozpowszechniają się na tereny wschodniej Europy, a wczesnośredniowieczna Ruś staje się najprawdopodobniej znacznym ośrodkiem produkcyjnym, oddziaływującym […]

Czytaj Dalej

Zasłona przyłbicy typu „psi pysk”

Zasłona twarzy w kształcie psiego pyska, przednia, spiczasta część pokryta równomiernie otworami wentylacyjnymi (brak ich na lewym policzku) okrągłymi i prostokątnymi – na krawędziach. Nad spiczastą częścią dwa podłużne, prostokątne otwory wzrokowe. W górnej części, z obydwu boków zawiasy służące do przymocowania zasłony do dzwonu hełmu. Eksponat skorodowany, widoczne ślady reperacji (w epoce?). Waga zasłony […]

Czytaj Dalej

Relikwiarz krzyżacki

Przedmiot stanowi trofeum z czasów Wielkiej Wojny z Zakonem Krzyżackim 1409-1411. Relikwiarz wykonany jest w formie dyptyku. W stanie otwartym zawiera pełnoplastyczne przedstawienie Ukrzyżowania wraz z figurami asystującymi na skrzydle lewym, natomiast prawe, w dwóch rzędach, ukazuje adorację Matki Boskiej z Dzieciątkiem przez fundatora, którego polecają święci: Barbara, Katarzyna, Małgorzata, Apostołowie Piotr i Paweł oraz […]

Czytaj Dalej
Przejdź do treści