Lufa odlana ze spiżu, o długości 44,5cm i kalibrze 17mm; przewód gładki. Lufa w przekroju ośmiogranna, przedzielona profilowanymi obrączkami w formie fryzów na trzy części. Przednia, wyraźnie zwężająca się ku wylotowi lufy, zakończona jest na końcu kielichowatym wzmocnieniem. Część środkowa – komorowa, zaopatrzona jest w otwór zapałowy na górnej płaszczyźnie. Część denna ma natomiast postać tulei, w której osadzony jest, także ośmiogranny, drewniany trzon (rekonstruowany w XIX wieku) wewnątrz, którego wywiercony jest kanał na stempel. Waga puszki wynosi 2,58kg, a długość całkowita 99cm.
Puszka znaleziona została podczas prac ziemnych prowadzonych w 1871 roku na Mierzei Kurońskiej w pobliżu wsi Schwarzort (dzisiejsze litewskie Joudkrante). Od 1945 roku znajduje się w zbiorach Muzeum Wojska Polskiego.

Ręczna puszka, zwana także niekiedy piszczelem, lub rusznicą, reprezentuje, wraz z hakownicami, najstarszy typ ręcznej broni palnej, poświadczony źródłowo już dla pierwszej połowy XIV wieku.

Zobacz także:

[word=Średniowieczna ręczna broń palna] Średniowieczna ręczna broń palna [/word]

Michał Mackiewicz