Jego największym i najbardziej znanym dziełem są ”Roczniki, czyli kroniki sławnego Królestwa Polskiego”. Składająca się z 12 tomów praca opisuje historię Polski od ”czasów bajecznych” po rok 1480. Oprócz dziejopisarstwa Długosz zajmował się dyplomacją; był kanonikiem kapituły katedralnej w Krakowie, kustoszem kolegiaty w Wiślicy, a od 1467 r. wychowywał synów króla Kazimierza IV Jagiellończyka. W sporach politycznych popierał swojego protektora, wpływowego biskupa krakowskiego Zbigniewa Oleśnickiego.