Po niemieckim ataku na Norwegię alianci zdecydowali się na wysłanie do tego kraju korpusu ekspedycyjnego. Jego częścią została Samodzielna Brygada Strzelców Podhalańskich, która powstała w lutym 1940 r. we Francji z 4 batalionów wyłączonych z formujących się 1. Dywizji Grenadierów i 2. Dywizji Strzelców Pieszych. Dowództwo brygady powierzono gen. bryg. Zygmuntowi Bohuszowi-Szyszko. Według pierwotnych planów jednostkę planowano włączyć do korpusu ekspedycyjnego, który miał zostać wysłany do Finlandii, na front fińsko-radziecki. Ostatecznie jednak Samodzielna Brygada Strzelców Podhalańskich przybyła do Norwegii 8 maja 1940 r. Podhalańczycy stanowili ok. 1/3 sił alianckich użytych pod Narwikiem. Uczestnicząca w walkach z Niemcami polska jednostka zdobyła miejscowość Ankenes położoną na południe od fiordu Beisfjord oraz wieś Beisfjord leżąca u wierzchołka fiordu. Zajęcie przez Polaków półwyspu Ankenes na południe od Narwiku i bezpośrednie działania oddziałów francuskich i norweskich w rejonie miasta zmusiły Niemców do opuszczenia Narwiku i wycofanie się w góry na południowy wschód od miasta. Oddziały sojusznicze nie kontynuowały jednak pościgu za przeciwnikiem, ponieważ dowództwo alianckie ze względu na niemieckie sukcesy we Francji zdecydowało się na wycofanie korpusu ekspedycyjnego z Norwegii. Podhalańczycy osłaniali port i ewakuacje, którą zakończono 8 czerwca 1940 r. W trakcie walk o Narwik Samodzielna Brygada Strzelców Podhalańskich straciła 97 zabitych, 28 zaginionych i 189 rannych.