Wycofanie pierwszych oddziałów wojsk radzieckich z Polski.
Po zakończeniu II wojny światowej w maju 1945 r., decyzją Józefa Stalina, na terenie krajów podporządkowanych ZSRR utworzono cztery grupy wojsk. W Polsce rozlokowana została Północna Grupa Wojsk. Bezpośrednio po wojnie, w Polsce znajdowało od 300 do 400 tysięcy żołnierzy Armii Czerwonej. W drugiej połowie lat 80. liczebność armii radzieckiej w Polsce zmniejszyła się do około 70 tysięcy. Jej stacjonowanie w Polsce było formalnie regulowane postanowieniami Układu o Przyjaźni, Współpracy i Pomocy Wzajemnej z 14 maja 1955 r. oraz Umową o statusie prawnym wojsk radzieckich czasowo stacjonujących w Polsce z 17 grudnia 1956 r. Proces wycofywania Armii Radzieckiej rozpoczął już w 1989 r. jednak dopiero w kwietniu 1991 r. z garnizonu Borne Sulinowo wyjechał pierwszy eszelon transportujący w kilkudziesięciu wagonach jednostkę rakietową. Ostatnia grupa żołnierzy – już rosyjskich – opuściła polskie terytorium 17 września 1993 r. Wycofywanie Armii Radzieckiej było największą po II wojnie światowej operacją militarną w Polsce. Opuszczenie kraju przez Armię Czerwoną było ostatecznym świadectwem odzyskania pełnej niezależności Polski i rozpadu Układu Warszawskiego.