Wojska Bohdana Chmielnickiego przerwały oblężenie Zbaraża. Polakami obozującymi w Zbarażu, zgodnie z postanowieniami sejmu, mieli dowodzić regimentarze: Andrzej Firlej, Stanisław Lanckoroński i Mikołaj Ostrorog. Faktyczne dowództwo nad armią przejął wojewoda ruski Jeremi Wiśniowiecki. Broniącym się wojskom polskim ruszył w poł. lipca na pomoc król Jan II Kazimierz. Pod Zborowem doszło do dwudniowej, nierostrzygniętej bitwy. Drugiego dnia kanclerz wielki koronny Jerzy Ossoliński zawarł pokój z chanem Islamem III Girejem. W wyniku zawartego układu i zawarcia ugody z Kozakami oblężone chorągwie polskie opuściły obóz. Obrona Zbaraża została upamiętniona przez Henryka Sienkiewicza kartach powieści „Ogniem i Mieczem”.