Utworzenie wojska kwarcianego.

Od końca XV w., dla ochrony ziem południowo-wschodnich przed najazdami Tatarów utworzono pierwsze stałe wojsko polskie – obronę potoczną. Armia ta niedostatecznie finansowano była nieliczna, dlatego nie mogła skutecznie powstrzymywać najazdów tatarskich, które niszczyły bezkarnie ziemie litewskie i polskie. Dlatego jednym z ważnych postulatów ruchu egzekucyjnego, mającego na celu zreformowanie państwa za czasów króla Zygmunta II Augusta, było unormowanie systemu finansowania wojska. Na sejmie piotrkowskim, obradującym od 30 listopada 1562 r., król przedstawił plan reformy, którego głównym założeniem było finansowanie armii z kwarty, czyli ¼ dochodów z dóbr królewskich. Sejm zatwierdził plany królewskie, i kończąc obrady 25 marca 1563 r. podjął decyzję zaciągu wojska na  nowych zasadach. Od tego momentu stałą armię królewską nazywano wojskiem kwarcianym, którego liczebność wynosiła ok. 4 tys. żołnierzy.

Skip to content