W miarę rozszerzania się powstania w Koronie i w Wielkim Księstwie Litewskim pojawiła się konieczność scentralizowania władzy powstańczej i skoordynowania działań administracyjno-politycznych w całym kraju. W tym celu w obozie warownym wojsk powstańczych pod Połańcem Najwyższy Naczelnik Siły Zbrojnej Narodowej, Tadeusz Kościuszko powołał rząd powstańczy – Radę Najwyższą Narodową. Miała ona 8 wydziałów, którymi kierowali radcy i 32 zastępców. Wśród najważniejszych działaczy, którzy weszli w skład powstańczego rządu byli m.in.: Ignacy Potocki (Wydział Interesów Zagranicznych), Ignacy Wyssogota Zakrzewski (Wydział Żywności), ks. Hugo Kołłątaj (Wydział Skarbu) oraz gen. mjr Stanisław Wielowieyski (Wydział Potrzeb Wojskowych). Rada Najwyższa Narodowa zastąpiła Radę Zastępczą Tymczasową (w Polsce) i Najwyższą Radę Tymczasową Wielkiego Księstwa Litewskiego.