Po klęsce wojsk polskich pod Chojnicami w 1454 r. w starciu z zaciężnymi oddziałami Zakonu Krzyżackiego, król Polski Kazimierz zdał sobie sprawę, że bez dodatkowych funduszy na nowoczesne oddziały zaciężne nie wygra konfliktu. Po przyznaniu szlachcie nowych przywilejów uzyskał on dodatkowe fundusze na prowadzenie działań wojennych przeciw Zakonowi. Wsparcia finansowego Polsce udzieliły także bogate miasta kupieckie Pomorza i Prus zbuntowane przeciwko Krzyżakom. Mając wystarczającą ilość środków finansowych król Kazimierz Jagiellończyk rozpoczął negocjacje z zaciężnymi oddziałami krzyżackimi, stanowiącymi załogi twierdz Zakonu, na czele z Malborkiem, w celu wykupu tych zamków. W trakcie negocjacji strona polska wykorzystała fakt, ze Zakon zalegał zaciężnym z wypłatą żołdu. 6 czerwca 1457 r. po ustaleniu wysokości wykupu (190 tys. florenów), załoga krzyżacka złożona w większości z Czechów, dowodzona przez  rotmistrza Oldrzycha Czerwonkę, przeszła wraz z zamkiem malborskim na stronę Polski. Uwolniono więzionych na zamku jeńców i odzyskano sztandary polskie utracone w wyniku przegranej bitwy pod Chojnicami. Rotmistrz Czerwonka w nagrodę za pomyślną finalizację transakcji został mianowany nowym starostą królewskim na malborskim zamku. W południe 8 czerwca 1457 r. król Polski Kazimierz IV Jagiellończyk wjechał uroczyście do Malborka, jednocześnie inną bramą z zamku uchodził w kierunku Królewca wielki mistrz Zakonu Krzyżackiego Ludwik von Erlichshausen. Polska objęła Malbork we władanie na następne 315 lat.