We wrześniu 1939 r. Związek Radziecki działając w sojuszu z Niemcami uderzył na Polskę i zajął wschodnie ziemie Rzeczypospolitej ustalone w tajnym protokole do układ Ribbentrop Mołotow. Z zajętych polskich obszarów Sowieci w ramach represji wywieźli kilkaset tysięcy Polaków, zsyłając ich do łagrów lub przymusowo osiedlając w głębi ZSRR. Po niemieckim ataku na ZSRR w czerwcu 1941r., Związek Radziecki stał się naturalnym sojusznikiem Wielkiej Brytanii w koalicji antyhitlerowskiej. Zaistniała potrzeba uregulowanie stosunków polsko-radzieckich, zerwanych po agresji sowieckiej 17 września. Do podpisania układu pomiędzy rządem polskim działającym na uchodźstwie a rządem radzieckim doszło w Londynie 30 lipca 1941 r. Unieważniał on umowy niemiecko-radzieckie z 1939 r. i przywracał stosunki dyplomatyczne między oboma państwami. Władze sowieckie wyraziły zgodę na utworzenie armii polskiej na terenie ZSRR i ogłosiły „amnestię” dla obywateli polskich, którzy po 1939 r. zostali wywiezieni w głąb Rosji. Dowódcą tworzonej armii został, wypuszczony z więzienia na Łubiance, gen. Władysław Anders.