Bitwa pod Turskiem Wielkim pomiędzy rycerstwem polskim dowodzonym przez palatyna krakowskiego Włodzimierza a Tatarami prowadzonymi przez Bajdara. Rycerstwo polskie w pierwszej fazie ataku na obciążone jasyrem i łupami oddziały tatarskie odnosiło sukces. Później jednak rzuciwszy się w pościg za uciekającym przeciwnikiem poluźniło szyki i zostało rozbite.