Po abdykacji cesarza Francuzów Napoleona oddziały Księstwa Warszawskiego, walczące do ostatka u boku Wielkiej Armii w kampaniach wojennych w 1813 i 1814 r., zostały skoncentrowane pod Saint-Denis koło Paryża. Na miejsce stacjonowania oddziałów przybył car Aleksander I i jego brat Wlk. Ks. Konstanty Pawłowicz celem dokonania przeglądu ocalałych wojsk. Widok świetnie się prezentujących polskich żołnierzy miał przychylnie usposobić władcę zwycięskiego mocarstwa do Polaków, którzy jeszcze kilka dni wcześniej walczyli przeciwko niemu. Zanim doszło do uroczystego przeglądu kontakty z carem Aleksandrem I nawiązali generałowie Wincenty Krasiński i Jan Henryk Dąbrowski. Choć rewia nie wypadła zbyt dobrze, car Aleksander I życzliwie się odniósł do polskich żołnierzy. Niebawem oddziały te, złożone nieraz z weteranów kilku kampanii, rozpoczęły marsz do Polski, gdzie stały się trzonem nowo formowanej armii Królestwa Polskiego.