Ponad pięćdziesięciotysięczna armia polsko-litewska pod wodzą króla Władysława II Jagiełły i księcia Witolda wkroczyła na ziemię lubawską, należącą do państwa krzyżackiego. Król Polski wziął wówczas wg relacji Jana Długosza do rąk swoich chorągiew wielką, na której wyszyty był misternie orzeł biały z rozciągnionymi skrzydłami, dziobem rozwartym i z koroną na głowie, jako herb i godło całego królestwa polskiego. Po rozwinięciu wszystkich chorągwi żołnierze odśpiewali Bogurodzicę. Następnie wojska polsko-litewskie ruszyły się na Malbork, ale zanim dotarły do stolicy państwa zakonnego, doszło do decydującej bitwy pod Grunwaldem.