Już w lutym 1831 r. doszło do pierwszych wystąpień przeciw poborowi rekruta w Sałantach i Ginteliszkach, ale zostały one łatwo rozbite przez carskie wojska. 26 marca powstańcze partie zajęły Rosienie na Litwie, zapoczątkowywując tym samym walki zbrojne na Ziemiach Zabranych. Dwa dni po zajęciu Rosień, powstańcy zajęli Telsze, Szawle i Poniewież, a w ciągu pierwszego tygodnia kwietnia rozbrojono rosyjskie kompania garnizonowe w Janowie i Wiłkomierzu. Na wyzwolonych obszarach powstańcy zaczęli organizować administrację cywilną i wojskową oraz formować oddziały do walki z Rosjanami. Wybuch powstania na Litwie spowodował zerwanie komunikacji wojsk rosyjskich stacjonujących w Królestwie Polskim z Petersburgiem i utrudnienie aprowizacji wojsk carskich w Polsce.