Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę w 1918 r. największym zagrożeniem dla młodego państwa była Rosja Radziecka. Niewypowiedziana wojna polsko-bolszewicka toczyła się już od stycznia 1919 r. W maju 1920 r. Polacy zajęli Kijów, a w lipcu Armia Czerwona rozpoczęła ofensywę, zatrzymaną dopiero pod Warszawą. 16 sierpnia 1920 r. Wojsko Polskie wykonało udane kontruderzenie znad rzeki Wieprz. Odwróciło ono losy wojny. W końcu sierpnia pobita Armia Czerwona zorganizowała pozycje obronne na linii rzek Niemen, Szczara i Świsłocz. Zaczęła też ściągać posiłki i przygotowywała się do ponownego ataku na zachód. Według planów, sowieckie uderzenie miało rozpocząć się 25 września 1920 r. Naczelny Wódz Wojska Polskiego marszałek Józef Piłsudski postanowił uprzedzić bolszewicki atak. 20 września część oddziałów polskiej 2. Armii, składającej się z 2 dywizji piechoty, uderzyła na Grodno. Był to jedynie atak pozorowany, mający na celu ściągniecie sowieckich odwodów do tego rejonu. Po dwóch dniach grupa manewrowa 2. Armii, licząca 2 dywizje piechoty i 2 brygady jazdy, rozpoczęła marsz przez teren kontrolowany przez wojska litewskie, przez Druskienniki na Lidę, by od północy okrążyć oddziały nieprzyjaciela. Tymczasem 23 września na prawym skrzydle zaatakowała 4. Armia. Jej celem był Wołkowysk. Aby powstrzymać polską grupą manewrową, która znalazła się pod Lidą, na tyłach bolszewickich oddziałów, dowództwo Armii Czerwonej skierowało do walki 2 dywizje piechoty. 27-28 września doszło do starć o Krwawy Bór, gdzie Polakom, pomimo dużych strat, udało się rozbić sztab sowieckiej 3 Armii. Jednak części sił nieprzyjaciela udało się przebić w kierunku Lidy, która była już opanowana przez polską 1. Dywizję Piechoty Legionów. W czasie walk o miasto Polacy wzięli do niewoli ok. 10 000 jeńców. Końcowym etapem operacji niemeńskiej było zajęcie Pińska i Baranowicz. W wyniku klęski dowódca Frontu Zachodniego marszałek Michaił Tuchaczewski nakazał swoim wojskom generalny odwrót na wschód. Operacja niemeńska przekreśliła szanse Rosji bolszewickiej na zwycięstwo w wojnie z Polską. Wzmocniła również polską pozycję w rozpoczynających się w Rydze negocjacjach dotyczących zawieszenia broni.