W nocy z 22 na 23 stycznia 1863 r. wybuchło największe z polskich powstań narodowych wymierzonych przeciw Rosji – powstanie styczniowe. Początkowo kierownictwo nad powstaniem miał objąć znany ówcześnie teoretyk wojskowy gen. Ludwik Mierosławski, który wsławił się w walkach w Wielkopolsce w 1848 r., na Sycylii i w Niemczech w 1849 r. i we Włoszech w 1860 r. W lutym objął on dyktaturę nad powstaniem, ale po dwóch porażkach w starciach z wojskami rosyjskimi, popadł w konflikt z gen. Marianem Langiewiczem i zdecydował się na emigrację do Francji. Wówczas kierownictwo nad powstaniem powierzono kolegialnemu Tymczasowemu Rządowi Narodowemu. Jednak duże sukcesy militarne odnoszone przez płk. Langiewicza, sprawiły że część działaczy konspiracyjnych postanowiła powierzyć dyktaturę Marianowi Langiewiczowi, którego jednocześnie awansowano do stopnia generała. Nastąpiło to bez wiedzy i zgody TRN. Sam gen. Langiewicz, dyktatorem ogłosił się w obozie pod Sosnówką. Trwała ona zaledwie tydzień. Mimo krwawo wywalczonych zwycięstw nad Rosjanami w bitwach pod Chrobrzem i Grochowiskami, Langiewicz załamał się i zdecydował się przekroczyć granicę z Austrią, skąd planował kierować siłami powstańczymi. Aresztowany przez Austriaków, przez 2 lata był więziony w twierdzy Josephstadt. Po zwolnieniu z niej udał się na emigrację, a od 1867 r. służył w armii tureckiej jako Langie Bey.