Określenie „kampament” lub „okazowanie” oznaczało popis rycerstwa, przegląd wojska lub ćwiczenie wojenne. Rewie, znane z późniejszego okresu, wprowadził dopiero król August II Sas, lubiący popisywać się wojskiem przed cudzoziemcami. Wyrazu „rewia” nie zapożyczono jeszcze wówczas od Francuzów, używano określenia „kampament” od słowa „campus” – pole. Pierwszy kampament na terenach Rzeczypospolitej odbył się w dniach 31 lipca do 18 sierpnia 1732 roku. Ściągnięto wtedy część wojsk polskich i litewskich oraz niewielką liczbę grenadierów saskich (prawo z r. 1717 zabraniało wprowadzania wojsk saskich do Polski, z wyjątkiem 1200 ludzi gwardii przybocznej). Kampamentem dowodził przybyły ze Lwowa regimentarz generalny koronny Stanisław Poniatowski (ojciec późniejszego króla Stanisława Augusta). Kampament pod Warszawą miał olbrzymie znaczenie prestiżowe dla Augusta II. Wówczas pierwszy raz kirasjerzy sascy przebrani zostali na wzór husarski. Rewia warszawska trwała 20 dni, ale tylko 7 dni przeznaczono na ćwiczenia wojskowe. Obejmowały między innymi manewry jazdy, w których wszelkie ewolucje wykonywano na sygnał bębnów oraz trąbek oraz ćwiczenia kompanii grenadierskich dowodzonych przez Augusta Czartoryskiego. Był to przede wszystkim pokaz sprawności w szybkim manewrowaniu wojsk na polu bitwy i w użyciu granatów. Główną atrakcją stanowił popis husarski przeprowadzony przez generała Klingenberga. Regimenty kirasjerskie zostały wówczas uzbrojone na wzór husarii wraz z kopiami. Z 7 kompanii regimentów gwardii i następcy tronu oraz 2 kompanii grenadierów konnych uformowano pułk, składający się z 9 chorągwi, przebrany po husarsku. Każda z kompania odgrywała rolę innej chorągwi, otrzymując kopie z proporczykami we własnych barwach. Kampament pod Warszawą miał być manifestacją sił armii Augusta II Mocnego.