Po odzyskaniu niepodległości w 1918 r. stanowisko Naczelnego Wodza oraz Naczelnika Państwa powierzono Józefowi Piłsudskiemu. W młodości związany był on z Polską Partią Socjalistyczną, w czasie I wojny walczył na czele Legionów Polskich o odzyskanie niepodległości. Internowany w 1917 r. przez Niemców po kryzysie przysięgowym, 10 listopada 1918 r. przybył do Warszawy, gdzie został owacyjnie przywitany. W jego ręce oddała władzę Rada Regencyjna. Jako Naczelny Wódz odniósł zwycięstwo w wojnie polsko- bolszewickiej. Chcąc uczcić jego zasługi 26 lutego 1920 r. Ogólna Komisja Weryfikacyjna przyjęła uchwałę, aby „w dowód czci i hołdu dla Wodza Naczelnego zwrócić się do Niego z prośbą o przyjęcie Najwyższej Godności Wojskowej, stopnia Pierwszego Marszałka Polski.” Zostało to ogłoszone rozkazem L. 1088 wydanym przez Ministra Spraw Wojskowych gen. por. Józefa Leśniowskiego. W dniu swoich imienin Józef Piłsudski dekretem L. 2093 stopień przyjął i zatwierdził. Symbolem władzy marszałka była buława, która w czasach nowożytnych była oznaką władzy hetmańskiej. Rozpisany został konkurs na projekt buławy, który wygrał profesor działu zdobnictwa i grafiki Uniwersytetu Wileńskiego im. Króla Stefana Batorego Mieczysław Kotarbiński. Uroczyste wręczenie buławy marszałkowskiej Piłsudskiemu miało miejsce na Placu Zamkowym w Warszawie 14 listopada 1920 r. Po mszy świętej, odprawionej pod przewodnictwem biskupa polowego Stanisława Galla, buławę poświęcił prymas Aleksander Kakowski. Uroczystą laudację wygłosił najstarszy generał Wojska Polskiego Karol Trzaska Durski. Buławę wręczył jeden z najmłodszych kawalerów orderu Virtuti Militari kap. Jan Żywek. Uroczystość zakończyła defilada wojskowa na Krakowskim Przedmieściu.
W okresie międzywojennym stopień Marszałka Polski przyznano jeszcze Ferdynandowi Fochowi i Edwardowi Śmigłemu – Rydzowi.