Po zakończeniu wojny trzynastoletniej (1454-1466), na mocy II pokoju toruńskiego, każdy nowy mistrz Zakonu Krzyżackiego miał obowiązek złożyć hołd lenny królowi polskiemu, w przeciągu 6 miesięcy od momentu wyboru. Jednak Krzyżacy od początku starali się unikać tego obowiązku. Wielki mistrz Ludwik von Erlichshausen, który pierwszy zobowiązany był do złożenia hołdu do końca życia (zm. w 1467 r.) nie uczynił tego. Jego siostrzeniec i następca, Heinrich Reuss von Plauen, przymuszony zbrojnie przez Kazimierza Jagiellończyka, złożył królowi Polski hołd w grudniu 1469 r. W drodze powrotnej do Królewca zmarł w styczniu 1470 r. Namiestnikiem zakonu w Prusach został Heinrich Reffle von Richtenberg, który podobnie jak poprzednik zwlekał ze zwołaniem kapituły, mającej potwierdzić jego kandydaturę na urząd wielkiego mistrza. Ostatecznie po otrzymaniu ultimatum od Kazimierza Jagiellończyka, kapituła zatwierdziła na stanowisku wielkiego mistrza von Richtenberga, który jako pierwszy wielki mistrz niezwłocznie po wyborze 20 listopada 1470 roku złożył Polsce hołd lenny.