Ferdynand Foch był jednym z najwybitniejszych francuskich dowódców I wojny światowej. Od 1917 r. pełnił funkcję szefa Sztabu Generalnego, a od 1918 r. przewodniczącego Rady Wojennej Sprzymierzonych. Za zasługi mianowano go Marszałkiem Francji. Otrzymał również brytyjski stopień Field Marshal. Jako zwolennik utworzenia silnej Polski wymusił w 1919 r. na Niemcach zaprzestanie ofensywy przeciw powstańcom wielkopolskim i doprowadził do zawarcia rozejmu w Trewirze. W 1921 r. podczas wizyty we Francji marszałek Polski Józef Piłsudski dokonał dekoracji Ferdynanda Focha Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militarii odpiętym z własnego munduru. 13 kwietnia 1923 r. uhonorowano Ferdynanda Focha stopniem marszałka Polski jako wyraz uznania dla jego zasług dla odrodzonego państwa polskiego. Wręczenie nominacji i symbolu stopnia – buławy marszałkowskiej dokonał Minister Spraw Wojskowych gen. dyw. Kazimierz Sosnkowski 2 maja 1923, witając go na dworcu po przekroczeniu granicy Polski. 3 maja marszałek Foch wziął udział w uroczystości odsłonięcia na Placu Saskim w Warszawie pomnika księcia Józefa Poniatowskiego – jedynego obcokrajowca, który otrzymał tytuł marszałka Francji. Marszałek Foch został również odznaczony Orderem Orła Białego i Krzyżem Wielkim z Gwiazdą Orderu Virtuti Militari. Otrzymał też tytuły doktora honoris causa znanych polskich uczelni wyższych.