Elekcja 10-letniego Władysława III na króla Polski.

Młody władca był synem zmarłego króla Władysława II Jagiełły i jego czwartej żony Zofii Holszańskiej. Bardzo młody wiek chłopca w oczach części szlachty dyskwalifikował Władysława, dlatego jego przeciwnicy optowali raczej za kandydaturą księcia płockiego Siemowita V z dynastii Piastów. Pomimo tego udało mu się uzyskać tron po ojcu. Swój sukces zawdzięczał w dużym stopniu przychylności i poparciu wpływowego biskupa krakowskiego Zbigniewa Oleśnickiego, który liczył na umocnienie swej pozycji i wywieranie wpływu na decyzje małoletniego monarchy. Dwa dni później, w dzień świętego Jakuba (25 lipca), Władysław III został przez arcybiskupa gnieźnieńskiego Wojciecha Jastrzębca koronowany na króla Polski. Uroczystość odbyła się w katedrze w Krakowie. Od tego czasu do końca panowania w Polsce dynastii Jagiellonów funkcjonowała niepisana zasada elekcji króla Polski spośród kandydatów będących członkami panującej dynastii Jagiellonów. Władysław w wieku 16 lat został również królem Węgier, ale niezbyt długo cieszył się panowaniem. Zginął w bitwie z Turkami pod Warną w 1444 r. w wieku zaledwie 20 lat.

Skip to content