Odrodzenie się państwa polskiego po pierwszej wojnie światowej, nie przesądzało jeszcze o kształcie ustrojowym i terytorialnym niepodległej Rzeczpospolitej. Lata 1918-1922 to dla Polski okres walk o granice. Największym zagrożeniem była Rosja Radziecka. Niewypowiedziana wojna toczyła się od stycznia 1919 r. W maju 1920 r. Wojsko Polskie zajęło Kijów, jednak już w lipcu Armia Czerwona rozpoczęła kontrofensywę. W połowie sierpnia Rosjanie byli już pod stolicą Polski – Warszawą. Zaciekła walki toczono również, na południu kraju, w okolicach Lwowa. 17 sierpnia liczący około 350 żołnierzy ochotniczy batalion, składający się głównie z inteligencji i młodzieży lwowskiej, pod dowództwem kpt. Bolesława Zajączkowskiego, maszerował wzdłuż toru kolejowego Krasne-Lwów. Pod wsią Kutkorz od strony stacji kolejowej w Zadwórzu został ostrzelany przez bolszewików. Kapitan Zajączkowski rozwinął baon w tyralierę i śmiałym atakiem opanował stację kolejową i okoliczne wzniesienia. Polakom wokół stacji udało się zorganizować obronę okrężną. Przeciwnikiem okazały się oddziały Pierwszej Konnej Armii dowodzonej przez Siemiona Budionnego. Bolszewicka kawaleria przypuściła 11 ataków na polskie pozycje. Z powodu wyczerpania się amunicji Polacy walczyli bronią białą. Aby nie wpaść w ręce wroga, dowódca oddziału wraz z kilkoma żołnierzami popełnił samobójstwo. Obrona Zadwórza zaangażowała znaczne siły sowieckie, co dało czas oddziałom polskim na umocnienie pozycji na przedpolu Lwowa. Gdy po kilku daniach oddziały polskie opanowały rejon Zadwórza na pobojowisku naliczono zmasakrowane i obrabowane zwłoki 318 poległych. Z uwagi na heroiczną postawę obrońców bój nazywany jest „Polskimi Termopilami”. W czasie boju poległ m.in. dziewiętnastoletni Konstanty Zarugiewicz, obrońca Lwowa z 1918 r., kawaler krzyża Virtuti Militari i Krzyża Walecznych. Jego zwłok nigdy nie zidentyfikowano. 29 października 1925 roku jego matka, Jadwiga Zarugiewiczowa, na cmentarzu Obrońców Lwowa wskazała trumnę ze zwłokami nieznanego żołnierza, którą przewieziono z najwyższymi honorami do Warszawy i umieszczono w Grobie Nieznanego Żołnierza.