Bitwa pod Sasowym Rogiem. Starcie pomiędzy dwuipółtysięcznymi wojskami polskimi pod wodzą hetmana wielkiego koronnego Stanisława Koniecpolskiego z czambułem tatarskim liczącym ok. tysiąca ordyńców. Na początku czerwca 1633 r. na rozkaz Abazy-paszy Tatarzy przekroczyli granice Polski. Po przekroczeniu Dniestru koło wsi Hryńczuk pod Żwańcem ruszyli w kierunku Kamieńca, gdzie rozbili kosz, łupiąc okolicę. Hetman wielki koronny Stanisław Koniecpolski, stacjonujący z częścią wojska w Barze, wyruszył w pogoń za Tatarami cofającymi się z łupem i jeńcami. Po przekroczeniu granicy mołdawskiej Tatarzy poczuli się na tyle bezpiecznie, że zwolnili tępo marszu. Wówczas polski hetman dogonił ich i zmusił do stoczenia bitwy pod Sasowym Rogiem nad rzeką Prut. Po krótkim starciu rozbito oddział tatarski oraz odbito cześć jasyru. Polacy zdobyli także znaczne łupy i wzięli do niewoli wielu znaczniejszych Tatarów m.in. zięcia Kantymira.