Bitwa pod Konotopem, stoczona podczas wojny polsko-moskiewskiej (1654 – 1667). Na odsiecz załogi Konotopa obleganego przez armię carską pod wodzą Aleksjeja Trubeckiego w sile około 55 tys. żołnierzy wyruszyła armia kozacko-polsko-tatarska hetmana kozackiego Iwana Wyhowskiego licząca 40 tys. żołnierzy (16 tys. Kozaków, ok. 4 tys. Polaków i ok. 20 tys. Tatarów). Dowódca carski zwinął oblężenie, żeby rozprawić się z nadciągającą odsieczą. Przeprawił część sił przez rzeczkę Sosnówkę, wiążąc oddziały kozacko-polskie. Hetman kozacki wykorzystał sposobność i uderzył na most. Kozacy, wraz z Polakami, po zdobyciu przeprawy zniszczyli most, odcinając znaczne siły moskiewskie. W tym samym czasie Tatarzy wiązali resztę sił wroga. Odcięte wojska carskie zostały rozbite. Reszta armii moskiewskiej, nie mogąc przyjść z pomocą, wycofała się.