Sztandar (kornet) dwustronny, bławat wykonany jest z jedwabiu karmazynowego w deseń. Na bławacie pośrodku namalowane złotem: miecz wzniesiony ostrzem ku górze, a po obu jego stronach napisy w języku łacińskim: „AUT MORS / AUT VITA / DECORA” (Albo śmierć, Albo życie zaszczytne); dookoła wieniec laurowy. W rogach litery C [Carolus] G [Gustavus] R [Rex] S [Sueciae]. Druga strona płatu identyczna. Bławat obszyty z trzech stron złotą frędzlą. Wymiary płatu 52×44 cm. Płat przymocowany jest do drzewca za pomocą gwoździ z żelaznymi łebkami. Drzewce długości 272 cm, kanelowane z wcięciem dla ujęcia dla dłoni, zakończone mosiężnym grotem. Przedmiot pochodzi z Włostowic Czartoryskich. Rewindykowany ze Związku Radzieckiego w 1928 roku.

Sztandar zdobyty został w czasie Potopu (1655-1660) na oddziale szwedzkiej kawalerii, prawdopodobnie rajtarach. Najpewniej należał do jednostki sformowanej w Niemczech. Oprócz obiektu z Muzeum Wojska Polskiego, na Wawelu przechowywany jest drugi sztandar, także z monogramem Karola Gustawa, zaś w zbiorach wilanowskich znajduje się szarfa dowódcza szwedzkiego króla (zaginął natomiast srebrny kociołek do odgrzewania potraw). Opierając się na źródłach pisanych założyć można, że przedmioty, stanowiące niegdyś zespół, zdobyte zostały w 1656 r. podczas tzw. zimowo-wiosennej kampanii, prowadzonej w południowo-wschodniej Polsce. Doszło wówczas do kilku starć oddziałów jazdy polskiej dowodzonej przez regimentarza Stefana Czarnieckiego z kawaleryjskim korpusem szwedzkiego monarchy dążącym do zajęcia Lwowa.

Michał Mackiewicz