Sztandary jednostek zmotoryzowanych, pancernych, artylerii, łączności i kawalerii Wehrmachtu różniły się od tych, które wręczano batalionom piechoty. Ich płat był mniejszy i innego kształtu. Miał on długość 75 cm i wysokość 51 cm, a w wolno powiewającym końcu wycięcie o głębokości 25 cm (tzw. „Husaren-Schnitt”). Natomiast sam wzór obu stron płata był tylko pomniejszeniem symboliki zastosowanej w sztandarach piechoty. Przykładowo ramiona Krzyża Żelaznego miały wymiary 50 x 50 cm. Z uwagi na mniejsze rozmiary płata był on mocowany do drzewca 30 gwoździami, a na końcach wbijano dodatkowo po 7 gwoździ. Kolor płata odpowiadał barwie danego rodzaju broni, przykładowo dla artylerii był to kolor jasnoczerwony, dla kawalerii złocistożółty, dla łączności cytrynowy, dla jednostek pancernych i przeciwpancernych różowoczerwony.
Drzewce z dębiny było miało tylko 2,85 m długości i 4,5 cm średnicy. Rzucającymi się różnicami było ponadto: wykonanie chwytu w postaci dwukrotnego przewężenia, inne dolne okucie drzewca oraz okucie go sześcioma ozdobnymi listwami
Drzewce było zwieńczone identycznym jak w sztandarach piechoty grotem – uformowanym w kształcie liścia ze znajdującym się pośrodku wizerunkiem orła siedzącego na swastyce.
Wstęga wiązana na drzewcu sztandaru różniła się tylko długością – miała 120 cm zamiast 172 cm.

Sztandar 15. dywizjonu przeciwpancernego z 15. Dywizji Piechoty (Frankfurt a/M) przekazano z Centralnego Muzeum Armii Radzieckiej do zbiorów Muzeum Wojska Polskiego w marcu 1963 r. Obecnie znajduje się w ekspozycji stałej Muzeum poświęconej II wojnie światowej.

Mariusz Skotnicki

Zobacz również:

[Word=Sztandary Wehrmachtu w zbiorach Muzeum Wojska Polskiego]Sztandary Wehrmachtu w zbiorach Muzeum Wojska Polskiego [/word]
[Word=Sztandar 2. batalionu 1. pułku piechoty Wehrmachtu] Sztandar 2. batalionu 1. pułku piechoty Wehrmachtu [/word]