Sztandar, regulaminowy wzoru 1927, wykonany z białego jedwabiu o wymiarach 65×65 cm, obszyty złotą frędzlą z trzech stron. Na prawej stronie czerwony krzyż kawalerski, pośrodku umieszczono haftowanego srebrną nicią orła wz. 1927 w wieńcu z gałązek wawrzynu pomiędzy ramionami krzyża umieszczono mniejsze wieńce w których znajdują się znaki pancerne ramie trzymające miecz na tle koła zębatego. Na lewej stronie płatu znajduje się krzyż kawalerski pośrodku w wieńcu laurowym umieszczono napis: „HONOR I OJCZYZNA”. W prawym górnym rogu umieszczono na tarczy wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej; w lewy górnym na tarczy wizerunek świętego Michała; w prawym dolnym na tarczy godło Wielkiego Księstwa Mazowieckiego; w lewym dolnym odznakę pamiątkową 1. dywizjonu pociągów pancernych. Na ramionach krzyża znajdują się napisy przypominające miejsca związane z historią jednostki i tak na górnym: „BOBRUJSK-CZERWONY BRZEG 20-21. II. 1918”; na dolnym: „LWÓW XI. 1918-VI. 1919”; na lewym: „RZERZYCA 13-14. V. 1920”; na prawym: „WARSZAWA 17. VIII. 1920”
W czasie kampanii 1939 roku sztandar został ewakuowany na wschód i trafił do Lwowa, gdzie jak twierdzi relacja został zakopany w parku.
W 1992 roku płat sztandaru został odnaleziony wraz z dwoma innymi sztandarami w magazynach Centralnego Muzeum Sił Zbrojnych b. ZSRR w Moskwie został przekazany stronie polskiej podczas wizyty prezydenta RP Lecha Wałęsy w Moskwie maju 1992 roku i w czerwcu tegoż roku trafił do MWP. Według ogólnikowej informacji uzyskanej od Rosjan sztandar został przez nich „wzięty” na „Zachodniej Białorusi”.

Michał Pacut