Szabla upominkowa wręczona Marszałkowi Edwardowi Rydzowi-Śmigłemu przez ministra Spraw Wojskowych gen. Tadeusza Kasprzyckiego w czasie rewii na Polach Mokotowskich w dniu 11.11.1936 r. jako dar Wojska Polskiego z okazji nominacji generała Rydza-Śmigłego na Marszałka Polski. W 1970 roku szabla została przekazana w darze do Muzeum Wojska Polskiego przez p. Stefana Czarneckiego z Francji.
Szabla w typie karabeli polskiej z czasów panowania króla Augusta II Mocnego. Głownia bojowa, bez żadnych zdobień, prawdopodobnie styryjska, dł. 735 mm, szer. przy nasadzie 38 mm, lekko zakrzywiona, obustronnie szlifowana w szerokie zbrocze. Sztych decentryczny, przygrzbietowy. Oprawa rękojeści ozdobna, w typie karabelowym, prawdopodobnie roboty polskiej, wykonana jest z pozłacanej srebrnej blachy z nałożonymi ażurowymi, cyzelowanymi roślinnymi ozdobami w stylu późnego Ludwika XIV (lata 20-te XVIII wieku). Rękojeść została ozdobiona dodatkowo 32 diamentami i 9 szmaragdami. Pochwa drewniana, obciągnięta ciemnoszarym jaszczurem, z trzema okuciami. Okucia pochwy tak jak oprawa rękojeści są z pozłacanej srebrnej blachy, z cyzelowanymi roślinnymi ozdobami. Na okuciach pochwy osadzono 5 szmaragdów i 14 diamentów. Łącznie na szabli i pochwie znajduje się 46 diamentów i 14 szmaragdów. Diamenty umieszczone na rękojeści karabeli i okuciach pochwy są prawdopodobnie pochodzenia indyjskiego, zostały oszlifowane przez szlifierzy weneckich lub na ich modę. Szmaragdy są od diamentów starsze i zostały oszlifowane w XVI w. albo najpóźniej na początku XVII w. Na okuciach pochwy widoczne ślady noszenia broni, ponieważ w wielu miejscach widoczne jest wytarcie złocenia. Przypuszczalnie karabela ta mogła być noszona do paradnego ubioru kontuszowego w ciągu XVIII wieku.

Piotr Dąbrowski