Głownia niklowana, dł. 825 mm, szer. u nasady 32 mm, szlifowana obustronnie w dwie bruzdy. Pióro obosieczne. Sztych acentryczny, przygrzbietowy. Na grzbiecie bruzdeczka dł. 100 mm. Strona zewnętrzna głowni ozdobiona trawionym kartuszem: na matowym tle niklowany napis: „HONOR I OJCZYZNA” i orzeł w koronie – godło państwowe. Na progu głowni po stronie zewnętrznej napis wykonany techniką piezoelektryczną: „Wifama / ŁÓDŹ 1990”. Na wewnętrznym progu napis: „wz.76 WP / 792”. Oprawa rękojeści mosiężna, zamknięta, krzyżowa. Jelec dł. 120 mm, prosty. Wąsy krzyżyka jelca dł. 67 mm, o prosto ściętych końcach. Grzbietowe ramię jelca zakończone wachlarzykowatym rozszerzeniem. Przednie ramię na końcu załamane pod kątem lekko rozwartym, przechodzi w wypukły kabłąk zwężający się ku górze, połączony z głowicą. Głowica lekko pochylona do przodu, z kapturkiem w kształcie migdała, przechodzącym w warkocz dochodzący do tylnego ramienia jelca i umocowany wkrętem do uchwytu. Uchwyt rękojeści obciągnięty czarną, chromową skórą, poziomo karbowany. Wewnątrz karbów opleciony podwójnym, skręconym mosiężnym drucikiem. Pod jelcem owalna skórzana podkładka.
Pochwa dł. 870 mm z blachy niklowanej. Dwie ryfki w kształcie pierścieni z nieruchomymi ogniwkami, w których ruchome kółka śr. wewn. 18,5 mm. Kołnierz szyjki mocowany na wcisk, którego przedłużeniem jest dławik w pochwie. Pochwa zakończona prostokątną ostrogą z dłuższym ramieniem przednim. Kształt ostrogi nawiązuje do kształtu ostrogi pochwy szabli wz.1934. Na wewnętrznej stronie piętki ostrogi wybity nr fabr. „792”.
Temblak dł. 450 mm. Pętla ze srebrnego galonu podwójnie złożonego dł. 350 mm, szer. 20 mm. Wzdłuż obu brzegów pojedyncze karmazynowe prążki. Chwast z obsadą z niklowanej blachy. Frędzle chwastu ze srebrnego łańcuszka dł. 53 mm.
Po zakończeniu II wojny światowej szable wyszły z uzbrojenia Wojska Polskiego, używano ich tylko w czasie promocji i pocztach sztandarowych. Na przełomie lat 60-tych i 70-tych została zamówiona w niedużej partii przez Ministerstwo Obrony Narodowej szabla paradna dla wojsk lądowych i Marynarki Wojennej. Szable te spotkały się z nieprzychylną opinią wśród znawców broni i decydentów z MON, gdyż zbyt wiele elementów tych szabel zaczerpnięto z wzorów obcych, a zbyt mało nawiązywano do tradycyjnych szabel polskich. W 1975 roku Minister ON powołał komisję do opracowania nowego wzoru szabli paradnej. Komisja ustaliła, że nowa szabla paradna winna łączyć cechy XVII-wiecznej szabli husarskiej z cechami szabel wz.21/22 i wz.34. Po zakończeniu prac komisji w 1976 r., projekt szabli paradnej został skierowany do MON, który zlecił firmie WIFAMA z Łodzi produkcję szabli. Od 1980 roku rozpoczęto produkcję seryjną szabel wynoszącą 370 sztuk. W październiku 1990 roku wznowiono produkcję niewielkiej ilości szabel ze zmienionym godłem narodowym. Trawiony orzeł bez korony z głowni szabli został zastąpiony orłem w koronie.

Piotr Dąbrowski