Szabla oficerska wz.21/22, honorowa tzw. „Złota Szabla Pana Prezydenta”, wręczona ppor. Józefowi Sawickiemu, prymusowi Szkoły Podchorążych Inżynierii
Głownia ze stali polerowanej, dł. 770 mm, szer. u nasady 28 mm, grub. 5 mm, z jedną obustronną bruzdą. Grzbiet płaski, pióro jednosieczne, sztych centryczny. Na wewnętrznym płazie, blisko nasady wybita nazwa firmy: ” A. MANN / WARSZAWA”. Po stronie wewnętrznej głowni trawiony ozdobny kartusz, wewnątrz którego ornament roślinny oraz orzeł w kornie wz.1927 – godło państwowe. Po stronie zewnętrznej głowni taki sam kartusz co po stronie wewnętrznej z wytrawionym masztem antenowym, błyskawicami oraz inskrypcją: „PIERWSZEMU SZKOŁY PODCHORĄŻYCH INŻYNIERJI // PPOR. JÓZEFOWI SAWICKIEMU // PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ” i data „1929”. Wokół kartusza wytrawiony napis alfabetem Morse’a „PAMIĘTAJ, ŻE POLSKA TO WIELKA RZECZ”. Grzbiet głowni płaski, z rytowanym napisem: „rys. i traw. Kpt. Ant. Dziedziczki. 1929 r.”. Rękojeść zamknięta, jednokabłąkowa, w oprawie mosiężnej, złocona. Jelec prosty. Grzbietowe ramię jelca zakończone okrągłą, spłaszczoną w pionie „łezką”. Przednie ramię załamane pod kątem prostym, przechodzi w kabłąk, w górnej części półokrągło wygięty, połączony z głowicą. Głowica z dziobem lekko pochylonym do przodu. Kapturek głowicy z długim warkoczem dochodzącym do jelca. Uchwyt rękojeści drewniany, obciągnięty czarną skórą, poziomo karbowany i okręcony mosiężnym, spiralnie skręconym drucikiem. Pod rękojeścią skórzana podkładka. Pochwa z blachy stalowej, niklowana. Ujście pochwy z kołnierzem mocowanym na wcisk. Pochwa zakończona ostrogą o zaokrąglonej, wydatnej piętce i dłuższym ramieniu przednim od grzbietowego.

Szable honorowe były wręczane przez Prezydenta RP w latach 1927-1939 prymusom szkół podchorążych podczas promocji na pierwszy stopień oficerski. W imieniu Pana Prezydenta i Marszałka Polski wyżej opisana szabla została wręczona ppor. Józefowi Sawickiemu przez gen. dyw. Daniela Konarzewskiego w dn. 15.08.1929 roku. Józef Sawicki brał udział w kampanii wrześniowej w stopniu kapitana łączności w pułku radiotelegraficznym. Po agresji Rosji Sowieckiej dostał się do niewoli. Przebywał w obozie w Starobielsku do wiosny 1940 roku. Zamordowany w Charkowie w 1940 roku.

Piotr Dąbrowski