Jednym z owoców wyprawy egipskiej Napoleona było rozpowszechnienie się w Europie mody na przedmioty w stylu orientalnym – arabskim. Pośród wyższych wojskowych, nie tylko w armii francuskiej, popularna była broń naśladująca wzory wschodnie. Oficerowie chętnie nosili charakterystyczne szable mameluckie o wąskich głowniach z otwartą rękojeścią i bogato zdobionych jelcach i pochwach.
Jedna z takich szabel należała do księcia Józefa Poniatowskiego – naczelnego wodza wojsk Księstwa Warszawskiego. Według legendy otrzymał miał ją w prezencie od Napoleona lub marszałków francuskich. Po śmierci księcia pod Lipskiem w dniu 19 października 1813 r. szabla dostała się w ręce jednego z jego adiutantów nazwiskiem Servet. Była dość długo przechowywana w jego rodzinie, trafiając po kilkudziesięciu latach w ręce wnuka, pastora Emanuela Westa z Kaltbrun w Szwajcarii. W jego kolekcji zobaczył ją hr. Władysław Plater, który odkupił od niego tę cenną narodową pamiątkę i przekazał do zbiorów Polskiego Muzeum Narodowego w Raperswilu. Z niego, wraz z innymi zabytkami, przekazano ją do Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie.

Szabla posiada oryginalną głownię wschodnią wykutą ze stali damasceńskiej. Pochwa srebrna ozdobiona jest przy szyjce inicjałami „J.P” w wieńcu laurowym pod mitrą książęcą. Oprawa w stylu wschodnim wykonania europejskiego, prawdopodobnie którejś z pracowni paryskich.

Długość całkowita 89 cm.

Marcin Ochman