Głownia dł. 855 mm, obustronnie szlifowana w szeroki, wklęsły płaz i bruzdę przygrzbietową. Sztych decentryczny, z pazurem. Pióro obosieczne przechodzi. Na grzbiecie, u nasady, rytowana nazwa „Klingenthal”. Zastawa szmelcowana na błękitno i ozdobiona trawioną i złoconą dekoracją. Wewnątrz dekoracji kartusz z napisem „- CORPS – DES – MARINS -” (po stronie zewnętrznej) „- GARDE – IMPERIALE -” (po stronie wewnętrznej głowni). Oprawa rękojeści mosiężna, złocona. Kabłąk profilowany, załamany dwukrotnie. Tylne ramię jelca lekko zagięte ku dołowi, zakończone głową ryby lub delfina. Przednie ramię jelca załamane pod kątem prostym przechodzi w profilowany kabłąk załamany pod kątem rozwartym w okolicach głowicy. Wąsy jelca ozdobione po stronie zewnętrznej morskim stworem (półpegazem-półrybą) oraz kompozycją kotwicy i dwóch toporów; po stronie wewnętrznej rybią łuską i dużym, płaskim rombem. Głowica mosiężna, w przekroju owalna, w kształcie spłaszczonego guza ozdobiona na szczycie cyzelowanym kwiatem, w środkowej partii dekoracją przypominającą splecioną linę. Głowica przechodzi w gładki kapturek. Trzon rękojeści drewniany, w przekroju prostokątny, lekko wygięty i zwężający się ku głowicy. Powierzchnia okładzin na szerszych bokach nacięta w ukośne karby, na węższych równoległymi pionowymi liniami.

Nazwa szabli „modèle Prairial An XII” wzięła nazwę od kalendarza rewolucyjnego. Głownie szabel były wytwarzane w latach 1804-1815 w manufakturze w Klingenthal, oprawa zaś była zamawiana indywidualnie u płatnerza. Szabla ta jest bardzo rzadkim okazem broni ponieważ należała do oficera marynarki Gwardii Cesarskiej, elity Wielkiej Armii.

Piotr Dąbrowski