Szabla abordażowa, głownia dł. 676 mm, szer. 37 mm, grub. przy nasadzie 9 mm, jednosieczna, szlifowana obustronnie w szerokie zbrocze odchodzące do obosiecznego pióra. Sztych decentryczny, przygrzbietowy. Zastawa głowni z niewielkim progiem, na którym po stronie zewnętrznej wybite punce kontrolne – litera „B” nad nią gwiazda 5-ramienna obok litera „G” nad nią gwiazda 5-ramienna. Po stronie wewnętrznej, na progu wybity nieczytelny numer „16” (?). Na zbroczu po obu stronach zastawy głowni wyryta kotwica marynarska. Grzbiet głowni płaski, z wyrytą nazwą wytwórni broni pisaną kursywą: „Manufre Role de Châtellerault 9bre 1845”. Oprawa rękojeści żelazna, zamknięta, tarczowo-koszowa, pomalowana czarną farbą. Tarcza jelca od strony grzbietu lekko opuszczona w kierunku głowni. Przednie ramię tarczy jelca wygięte półokrągło, zwęża się tworzy kabłąk połączony się z głowicą. Na wewnętrznej stronie tarczki jelca wybite trzy nieczytelne punce kontrolne. Od wewnętrznej strony tarczki jelca i kabłąka odchodzi półokrągły kosz dochodzący do głowicy, którego krawędzie zewnętrzne wygięte są na zewnątrz, tworząc półokrągły wałek. Głowica żelazna, o poziomym przekroju ośmiokąta. Dolna krawędź głowicy ukośnie ścięta. Na szczycie głowicy widoczny rozklepany owalny trzpień głowni. Uchwyt trzony rękojeści żelazny, o przekroju ośmiokąta, zwężający się ku głowicy. Głowica i trzon uchwytu rękojeści pomalowane czarną farbą.

Szabla abordażowa jest chyba najbardziej znaną bronią osobistą marynarza. Jej popularność wzięła się prawdopodobnie z tego, że jest wystarczająco krótka, aby korzystać z niej w czasie starć na małej przestrzeni jaką jest pokład okrętu. Inną zaletą była jej prostota użytkowania. Skuteczne opanowanie fechtunku szablą abordażową wymagało mniej szkoleń niż opanowanie rapieru lub szpady, i było zarazem skuteczniejsze w walce na ciasnym pokładzie statku niż walka na długą broń sieczną. Regulaminowe szable abordażowe pojawiły się na okrętach na przełomie XVIII i XIX wieku, kiedy jeszcze jednym ze sposobów walki morskiej był abordaż. Wraz z udoskonaleniem artylerii i wprowadzeniem napędu mechanicznego zaniechano stosowania abordażu, chociaż w niektórych państwach szable abordażowe stanowiły uzbrojenie marynarzy jeszcze w latach 30-tych XX wieku.

Piotr Dąbrowski