Sowiecki samolot myśliwski o konstrukcji duralowej, półskorupowej. Pierwszy lot prototypu odbył się w 1978 r. Do produkcji seryjnej skierowany w 1984 roku. W polskim lotnictwie wojskowym miał być następcą MiG-21, jednak ze względów finansowych, a później w wyniku zmian politycznych nie kupiono większej ich liczby. Pierwsze z nich trafiły do kraju w 1989 r. W sumie dostarczono z ZSRR 12 samolotów w okresie od lipca do października 1989 r. Kolejne 10 maszyn przekazały w okresie od grudnia 1995 do stycznia 1996 Czechy w zamian za fabrycznie nowe śmigłowce PZL W-3 Sokół. Samoloty te służą w 1 eskadrze lotnictwa taktycznego w Mińsku Mazowieckim. W okresie od września 2003 do sierpnia 2004 r. dostarczono Polsce 22 maszyny z Republiki Federalnej Niemiec po NRD za przysłowiowe 1 euro. Połowa z nich była silnie wyeksploatowana i nadawały się do remontu generalnego. Trafiły one do 41 elt w Malborku.
Egzemplarz muzealny to MiG29G w wersji bojowej A wyprodukowany w 1988 r. Przekazany do MWP z 41 eskadry lotnictwa taktycznego z Malborka. Do 16 grudnia 2003 eskadra latała na MiG-21, później jedynie na TS-11 Iskra. Eksponowany samolot trafił do Malborka w pierwszej dostawie w dniu 7 czerwca 2005 i należał do 4 maszyn przejętych z Niemiec w stosunkowo najlepszym stanie technicznym i jako jedyne trafiły do jednostki jedynie po przeglądzie.

Podstawowe dane techniczne:
Rozpiętość 11,4 m
Długość 17m
Wysokość 4,7 m
Masa własna 8 165 kg
Masa całkowita 18 480 kg
Prędkość maksymalna 2500 km/h
Prędkość wznoszenia 330 m/s
Pułap praktyczny 17 500 m
Zasięg maksymalny 2100 km
Napęd dwa silniki RD-33 o ciągu maksymalnym 81,4 kN
Uzbrojenie do 2000 kg podwieszanego na 6 węzłach uzbrojenia: niekierowane pociski rakietowe S-5 kal. 57 mm, kierowane pociski rakietowe klasy „powietrze-powietrze” R-27, R-60, R-73, bomby lotnicze o masie 500 kg.

Sławomir Błażewicz