Samoloty bombowe Pe-2 skonstruowano w ZSRR w latach 1939-40 r. W latach II wojny światowej był to podstawowy typ bombowca frontowego radzieckich sił powietrznych. Do momentu przerwania produkcji seryjnej w 1946 r. zbudowano 11427 samolotów Pe-2 różnych wersji.
Pe-2FT to zmodernizowana wersja, produkowana od 1942 r. Zastosowano w niej silniki o większej mocy, poprawiono aerodynamikę kadłuba, a także zamontowano obrotową wieżyczkę z nkm kal. 12,7 mm.
1 maja 1945 r. w uzbrojeniu polskiego lotnictwa znajdowało się 107 maszyn Pe-2FT, większość z nich została przydzielona do trzech pułków lotnictwa bombowego. Samoloty te nie zdążyły jednak wejść do działań bojowych przed zakończeniem walk w Europie. Pe-2 pozostawały w służbie polskiego lotnictwa do 1954 r. i zostały zastąpione bombowcami Ił-28 o napędzie odrzutowym.
Podstawowe dane taktyczno-techniczne: załoga – 3; silniki – 2 x WK-105PF o mocy 1260 KM; masa całkowita maks. – 8520 kg; prędkość maks. – 580 km/h; pułap – 8800 m; zasięg maks. – 1350 km z ładunkiem bomb 1000 kg; uzbrojenie – 2 km SzKAS kal. 7,62 mm, 3 nkm UBT kal. 12,7 mm, 600-1000 kg bomb.

Sławomir Błażewicz