Ryngrafy oficerskie wywodziły się z obojczyka zbroi rycerskiej. Symbolizowały związek szlachty, z której wywodziła się większość XVII-XVIII wiecznych oficerów, ze stanem rycerskim. Stopniowe upraszczanie ubiorów wojskowych sprawiło, że w pierwszej połowie XIX wieku wyszły one z codziennego użycia; bardzo rzadko pojawiając się przy szczególnych uroczystościach.
Na ryngrafach zwykle umieszczano herb władcy, jego monogram lub godło państwowe. Całość była pozłacana lub srebrzona, wyżsi oficerowie nosili nierzadko ryngrafy wykonane w całości ze szlachetnych kruszców.
Prezentowany zabytek należał do oficera kompanii woltyżerskiej – na co wskazuje strzelecka trąbka – Legii Północnej. Ta formacja złożona z cudzoziemców powstała jesienią 1806 roku z jeńców pruskich – głównie Polaków. Po niecałym roku został włączona w skład armii Księstwa Warszawskiego. Ponieważ formowana była w ramach armii francuskiej otrzymała mundury i organizację tej armii. Stąd też na ryngrafie występuje cesarski orzeł.

Wymiary:
Wysokość: 5 cm
Szerokość: 15 cm

Marcin Ochman