Charakterystycznym elementem umundurowania polowego żołnierzy polskich w kampanii 1939 roku była rogatywka polowa wz. 37 noszona była gdy nie obowiązywało noszenie hełmu. Rogatywka wykonana była sukna mundurowego koloru khaki dla szeregowców; zaś dla oficerów z kamgarnu. Rogatywka polowa bez podszewki posiadała kwadratowe denko i podwójnie złożonym otok, ściągnięty za pomocą przesuwki z bakelitu lub metalu oraz usztywniony sukienny daszek przeszyty dziewieciokrotnie na całej powierzchni. Przedni i lewy róg czapki były nieco za zaokrąglone; tylni i prawy róg zakończone ostro i spłaszczone. Na przednich brytach czapki po bokach umieszczono po dwa otwory wietrznikowe, w porze zimowej były one przesłaniane za pomocą sukiennych przesuwek. We wnętrzu rogatywka wyposażona była w skórzany potnik. Z przodu w miejscu złączenia brytów umieszczono na sukiennej podkładce haftowanego białą nicią orła, zdarzały się też egzemplarze z przyczepionym orłem metalowym. Otok w porze zimowej można było rozłożyć tak by chronił uszy i część twarzy przed wiatrem i mrozem, do jego regulacji służyła przesuwka. Rogatywka była produkowana w rozmiarach od 53 do 60.

Michał Pacut