Rewolwer używany przez armię brytyjską w obu wojnach światowych.

Mk VI był ostatnim ze słynnej rodziny wojskowych rewolwerów Webleya, zapoczątkowanej modelem Mk I wprowadzonym do uzbrojenia armii brytyjskiej w 1887 r. Różnił się od poprzedników klasycznym chwytem rewolwerowym, który zastąpił charakterystyczne uchwyty w kształcie ptasiego dzioba. Webley Mk VI pojawił się w 1915 roku i szybko zyskał uznanie żołnierzy, jako broń solidna, o dużej sile rażenia i nade wszystko odporna na trudne frontowe warunki. Pozostawał regulaminową bronią do 1932 roku, kiedy to armia zaadaptowała rewolwer Enfield No.2 Mk I kal.0.380 cal. (wzorowany zresztą na „szóstce”). Firma Webley zakończyła jego produkcję w 1921, odtąd, aż do 1931 r. kontynuowano ją w państwowej wytwórni w Enfield. W okresie II wojny światowej Mk VI był chętnie używany jako broń pozaregulaminowa.

Broń o łamanym szkielecie. Lufa wieloboczna, z listwą grzbietową, stanowi całość z przednią częścią ramy bębna. Bęben sześcionabojowy, zaopatrzony w automatyczny wyrzutnik gwiazdowy uruchamiany podczas łamania szkieletu. Zatrzask blokujący skonstruowany tak, aby w pozycji niedomkniętej uniemożliwiał przypadkowy strzał. Broń z mechanizm spustowo-uderzeniowym podwójnego działania. Przed bębenkiem znajdują się poziome występy ułatwiające wkładanie rewolweru do kabury.

Dane taktyczno-techniczne: kaliber 0.455 cal, masa broni niezaładowanej 1070 g, długość broni 286 mm, długość lufy 152 mm, pojemność bębna – 6 nabojów

Michał Mackiewicz