Regulaminowy rewolwer używany przez armię brytyjską w okresie II wojny światowej. Produkowany przez firmę Webley and Scott Revolver and Arms Company Ltd of Birmingham

Rewolwery Webley Mk IV przyjęto do uzbrojenia w 1942 roku. Miały stanowić uzupełnienie dla regulaminowych Enfieldów No.2. (wprowadzonych oficjalnie w 1932 roku), których produkcja okazała się daleko niewystarczająca z chwilą wybuchu II wojny i gwałtownym wzrostem stanów osobowych w armii. Najważniejszą zaletą tej broni, opartej konstrukcyjnie na modelu z 1923 r (w kalibrze 0.455 cala), było dostosowanie jej do kalibru 0.380 cala, a także podobieństwo do Enfielda, przy czym części mechanizmu obu rewolwerów nie były zamienne. W Mk IV pozostawiono tradycyjny kurek, broń wyposażona była w mechanizm podwójnego działania, w przeciwieństwie do Enfielda No.2 Mk I*, strzelającego jedynie z samonapinania. Do końca wojny wyprodukowano ponad 100 tys. egzemplarzy.

Broń o łamanym szkielecie. Lufa wieloboczna, z listwą grzbietową, stanowi całość z przednią częścią ramy bębna. Bęben 6 nabojowy, zaopatrzony w automatyczny wyrzutnik gwiazdowy uruchamiany podczas łamania szkieletu. Zatrzask blokujący skonstruowany tak, aby w pozycji niedomkniętej uniemożliwiał przypadkowy strzał. Broń z mechanizmem spustowo-uderzeniowym podwójnego działania.

Dane taktyczno-techniczne: kaliber 0.380 cala, masa broni niezaładowanej 730 g, długość broni 257 mm, długość lufy 152 mm, pojemność bębna – 6 nabojów

Michał Mackiewicz