Wg relacji rewolwer zdobyty został przez Ludwika Jana Landsberga w Hrubieszowie podczas walk toczonych z Armią Czerwoną na początku września1920 roku.

Rewolwer o łamanym szkielecie. Lufa okrągła w przekroju, z grzbietową listwą, przechodząca górą w mostek ze sprężynowym zatrzaskiem. Dolna część lufy przechodzi w cokół łączący się osiowo ze szkieletem i mieszczący mechanizm gwiazdowego wyrzutnika łusek. Okładki chwytu drewniane, mocowane pojedynczą śrubą. Kabłąk spustu zaopatrzony w dodatkowe oparcie dla palca środkowego. Broń pojedynczego działania, tzn. strzał można było oddać jedynie poprzez odciągnięcie kurka.

Oznaczenia:
Z lewej strony szkieletu, tuż nad okładką chwytu dwugłowy orzeł Romanowów z literami ПК pod spodem; te same litery powtórzone są na cokole. Z prawej strony szkieletu litera C wpisana w koło (nad okładką) i litera M pod koroną (na cokole). Na listwie grzbietowej litera C, napis ИМПЕРАТОРСКIЙ ТУЛЬСКIЙ ОРУЖЕЙНЫЙ ЗАВОД (carska fabryka broni w Tule), data produkcji 1890 г., numer broni N°21189 oraz orzeł Romanowów. Numer broni powtórzony jest na bębnie nabojowym (na tylnej powierzchni) oraz na spodzie chwytu. Od spodu, na osi łączącej szkielet z lufą stylizowane strzały – symbol tulskiej fabryki.

Amerykańskie rewolwery Smith&Wesson od 1871 roku stanowiły broń boczną oficerów rosyjskich, były zarazem pierwszymi powszechnie używanymi rewolwerami przez armię carską. Rewolwer dostosowano do rosyjskiego naboju 11,18 mm. Amerykańska fabryka wyprodukowała dla wschodniego kontrahenta łącznie trzy modele, z których najliczniejszym był tzw. Model Trzeci, znany także jako Nowy Model Rosyjski; ten ostatni wytwarzała także dla carskiej armii niemiecka firma Ludwiga Löewe z Berlina. Od 1886 roku, po skopiowaniu maszyn produkcyjnych, Model Trzeci produkowały zakłady w Tule.

Michał Mackiewicz