Regiment, jako oznaka militarna funkcjonował w Europie od XVI wieku. Jego nazwa wywodzi się z łacińskiego słowa regimentum oznaczającego dowództwo. Również tradycja użycia tego typu oznak sięga czasów antycznych, wywodząca się z tradycji cesarstwa rzymskiego. Znane są liczne posągi cesarzy trzymających właśnie ten symbol władzy wojskowej. Była to prosta, krótka laska, pozbawiona głowicy. Od XVI wieku oznaka wyższych dowódców wojskowych w Europie Zachodniej, bogato zdobione stały się symbolem statusu ale zarazem znakiem rozpoznawczym naczelnego dowódcy. W I Rzeczypospolitej przysługiwał pułkownikom wojsk cudzoziemskiego autoramentu, pełnił analogiczną rolę jak buzdygan w wojsku zaciągu narodowego. Na terenach Rzeczypospolitej, Węgier, Rosji oraz Imperium Otomańskiego nie przyjęła się tak powszechnie, jak w Europie Zachodniej, gdyż w tym rejonie Europy symbolem naczelnego dowódcy stała się buława. Nie zmienia to faktu, że po utworzeniu wojsk autoramentu cudzoziemskiego w początkach XVII wieku w Rzeczypospolitej została przyjęta dla wyższych oficerów jako symbol zwierzchnictwa wojskowego nad jednostką. Kilku monarchów Rzeczypospolitej portretowało się z tą oznaką władzy wojskowej, między innymi znane są portrety Jana III Sobieskiego. Zazwyczaj regiment był niezwykle jaskrawy, co pomagało w komunikacji wzrokowej z oddziałami na polu bitwy.

Laska z drewna brzozowego, obciągnięta karmazynowym aksamitem, zakończona grubo złoconymi okuciami mosiężnymi. Drewno owinięte spiralnie ażurową taśmą mosiężną czteroma zwojami, złoconą, karbowaną bocznie. Wzór typowy, zdobniczy używany od końca XVII wieku do końca XVIII wieku. Na końcówki założone metalowe osłony długości około 80 mm, również z karbowanymi końcami identycznymi jak przy taśmie. Dodatkowo umieszczono na nich biegnące skośnie podwójne zdobienie repusowane imitujące drobne sznureczki bądź łańcuszki. Regiment powstał w początkach XVIII wieku.

Długość 385 mm;
Średnica 37 mm

Jarosław Godlewski