Oprawa rękojeści krzyżowo-kabłąkowo-tarczowa. Krzyż jelca w kształcie litery S, tylny koniec ostro zagięty do dołu; końcówki ramion wyprofilowane w „zęby”. Z nasady wyprowadzony pionowy półokrągły kabłąk (nie łączy się z głowicą), którego zawinięty koniec tworzy kółko. W połowie długości kabłąka wyprowadzone są dwa boczne kabłąki, które łączą się z tylnym ramieniem jelca. Od bocznych kabłąków odchodzą obłęki, które poprzez pionową poprzeczkę łącz ą się z oprawami tarczek. Tarczka od strony zewnętrznej wyrwana z oprawy, wewnętrzna ażurowa, z otworami wycinanymi w motyw kwiatowy. Z nasady wyprowadzona jest ponadto ośla podkowa obejmująca ricasso i łącząca się przy końcu z bocznymi obłękami i oprawami tarczek. Ricasso (podkrzyże) długości 4 cm i szerokości 0,9 cm, na płaszczyznach sygnatury producenta: na wewnętrznej *ANTONIO / *PICININO oraz marka w postaci bramy miejskiej pod koroną, na zewnętrznej powtórzona jedynie marka. Trzon rękojeści drewniany, opleciony naprzemiennie stalowym i mosiężnym skręcanym drutem. Z drutu wykonany jest też dodatkowy wzmacniający pierścień umieszczony tuż pod głowicą (podobny znajdował się też pierwotnie zapewne przy nasadzie). Głowica gruszkowata, żłobkowana na całej powierzchni, zakończona guzem-nakrętką mocującą rękojeść. Głownia romboidalna w przekroju, symetrycznie zwężająca się na całej długości, zakończona ostrym sztychem.

Wymiary:
Długość – 122 cm, długość głowni – 99,6 cm, szerokość głowni (tuż za ricassem) 2,3 cm

Rapier wykonany został w jednym z najznakomitszych włoskich warsztatów produkujących broń białą sieczną – w mediolańskiej pracowni Antonio Picinino (1509-1589). Tradycję kontynuowali jego synowie – Federico i Lucio, którzy produkowali broń w pierwszej połowie XVII wieku.

Jest to broń zdecydowanie przeznaczona do ciosów sztychem, egzemplarz szermierczy, nie bojowy.

Michał Mackiewicz