Odtwarzane po klęsce wrześniowej we Francji Wojsko Polskie było wyposażane w sprzęt francuski. Jednym z typów radiostacji polowych z tego okresu jest radiostacja polowa ER 40. Na wyposażenie armii francuskiej została wprowadzona w 1932 roku. Maksymalny zasięg radiostacji wynosił 1200 m efektywny 800 m; można było się porozumiewać tylko za pomocą fonii. Pracowała ona na falach średnich w zakresie 500 – 550 m. Radiostacje tego typu znajdowały się na wyposażeniu pododdziałów łączności w batalionach piechoty. Prezentowana radiostacja była używana przez żołnierzy Samodzielnej Brygady Strzelców Podhalańskich w czasie walk w Norwegii.
Radiostacja polowa francuska nadawczo odbiorcza typu ER – 40. W metalowej skrzynce umieszczona jest radiostacja polowa, posiada uchwyt do przenoszenia oraz dwa gniazda do zamocowania anten teleskopowych o długości 930 mm – po wkręceniu w gniazdo. Jeno umieszczone pomiędzy mocowaniem uchwytu, drugie z lewego boku. Poniżej tego gniazda wymalowana żółtą farbą cyfra „4”. Na płycie czołowej znajdują się gniazda do podłączenia zasilania oraz słuchawek i mikrofonu. Z tyły znajdują się dwie tabliczki znamionowe: „MODÈLE DE LA RADIOTÈLÈGRAPHIE MILITAIRE/POSTE ÈMETTEUR RÈCEPTEUR E R 40/MARCHÈ № 2102T/POSTE № M 4. Druga tabliczka znamionowa producenta: „SONORA/RADIO/PUTEAUX (Seine)” W podstawie umieszczone gniazdo do mocowania radiostacji na trójnogu.

Michał Pacut