Portret króla Jana III Sobieskiego przedstawionego w karacenie i delii. Napis przy górnej krawędzi: „Joannes III D.G. Rex Poloniarum” [ Jan III z Bożej łaski Król Polski] wykonany białą farbą. Postać króla pokazana do pasa, zwrócona jest w lewo, natomiast głowa na wprost. Na kolczugę założona karacena bez rękawów, wykończona przy pachach listwą mosiężną złoconą. Do karaceny przymocowane naramienniki w kształcie maskaronu z zamocowanymi pasami skórzanymi na zakończeniach których przynitowano ozdoby mosiężne złocone, cyzelowane w kształcie głów lwich. Przez środek piersi biegnie pas z takimi samymi ozdobami. Przez lewe ramię przewieszona karmazynowa delia podbita ciemnobrązowym futrem z takim samym kołnierzem. Pośrodku delia spięta zaponą ozdobną wysadzaną różnymi kamieniami. W prawym dolnym rogu widoczne rękojeść szabli pozłacana i wysadzana kamieniami.

Technika: płótno lniane, olej
Wymiary:
wysokość: 82,5cm
Szerokość: 66 cm

Król Jan III Sobieski pieczętował się herbem „Janina”. Urodził się 17 sierpnia 1629 roku w Olesku, jak mówi legenda podczas najazdu tatarskiego, kiedy zewsząd Olesk otaczały łuny z płonących wiosek. Był prawnukiem Stanisława Żółkiewskiego. Edukację szkolną rozpoczął w 1640 roku w Krakowie zgodnie z instrukcjami ojca. Pobyt w Krakowie zakończył na przełomie 1645/46 roku. Następnie udał się na peregrynację zagraniczną, którą zakończył w momencie wybuchu powstania Chmielnickiego w 1648 roku. Jako rotmistrz własnej chorągwi brał udział w bitwie pod Zborowem, a następnie uczestniczył w odsieczy zbaraskiej. Następnie brał udział w randze pułkownika w bitwie pod Beresteczkiem w 1651 roku, gdzie został ranny. Nie uczestniczył w przegranej bitwie pod Batohem w 1652 roku, gdzie zginął jego brat Marek – w tym momencie pojawiają się pewnego rodzaju niejasności, otóż jedna z wersji mówi o tym, że zachorował ciężko, natomiast druga stwierdza o pojedynku z Michałem Kazimierzem Pacem podczas którego został ranny i od tego momentu rzekomo pomiędzy obydwoma magnatami datowana jest jawna niechęć. Podczas „Potopu” szwedzkiego złożył przysięgę na wierność Karolowi X Gustawowi. 24 marca 1656 roku opuścił armię szwedzką i oddał się pod komendę regimentarza koronnego Stefana Czarnieckiego. Brał udział we wszystkich ważniejszych bitwach toczonej wojny ze Szwedami oraz podczas najazdu Rakoczego (księcia siedmiogrodzkiego). Po „Potopie” związał się ze stronnictwem profrancuskim i podczas rokoszu Jerzego Sebastiana Lubomirskiego w latach 1665- 1666 poparł króla – Jana Kazimierza Wazę. Brał udział w bratobójczej bitwie pod Mątwami w 1666 roku. Po abdykacji Jana Kazimierza i wyborze na tron Michała Korybuta Wiśniowieckiego przeszedł do opozycji. Wsławił się w walkach z tatarami oraz Turkami – wyprawa na czambuły 1672 roku, Chocim 1673 rok. W 1676 roku wybrany na króla. Podpisał układy o wzajemnej pomocy z Cesarzem, w wyniku tego doszło do jednej z najsłynniejszej bitwy w Europie – 12 września 1683 roku pod Wiedniem. W 1684 roku podpisał układ nazwany Świętą Ligą w skład którego weszli między innymi Wenecjanie oraz Cesarstwo. Do swojej śmierci walczył z opozycją magnacką na sejmach, próbował reformować państwo oraz wzmocnić pozycję swojego rodu poprzez osadzenie w księstwach naddunajskich swojego syna Jakuba. Jan III Sobieski zmarł 17 czerwca 1696 roku w Wilanowie.
Pałac w Wilanowie wybudowany w latach 1677-1696 według projektu Augustyna Locciego na polecenie Jana III. Jest to jedna z najpiękniejszych rezydencji królewskich, która łączy barokową sztukę dominująca w Europie ze stylem staropolskim.

Jarosław Godlewski