Pokrywa miedziana wraz z pokrowcem stanowiła zespół elementów mających za zadanie osłonę kałana, to jest lekkiej tarczy typu wschodniego przed warunkami atmosferycznymi. Ekwipunek tego rodzaju wchodził na wyposażenie towarzyszy pancernych oraz ich pocztów. Pokrywę przewożono zapewne na wozie taborowym, który przypadał na jednego towarzysza oraz jego poczet.
Pokrywa wykonana z blachy miedzianej profilowanej w formę stożka, co odpowiada formie kałkana. Krawędzie pokrywy zawinięte wokół drutu. Pokrywa połączona z dnem za pomocą zawiasu, który zamocowany przy pomocy miedzianych nitów. Dno płaskie z krawędzią wykończoną tak, jak górna część czyli krawędź zawinięta wokół drutu. Po przeciwnej stronie zawiasu znajduje się zamknięcie w formie uszka przez który można przełożyć skobel bądź zamknąć przy pomocy kłódki.
Pokrywy na kałkan wytwarzano na terenach Rzeczypospolitej przeważnie w południowo-wschodnich miastach, gdzie znajdowało się wielu Ormian oraz Greków trudniących się produkcją uzbrojenia orientalnego, takich jak Lwów czy Kamieniec Podolski leżące w województwach ruskim oraz podolskim. Wiele zapewne z nich wraz z kałkanami były importowane z obszarów państwa Otomańskiego.

Średnica : 68,5 cm
Wypukłość : 25,5 cm
Waga: 8,7 kg
Jarosław Godlewski

Zobacz również:
[word=Kałkan]Kałkan[/word]