Być może płomień przynależał do gwardii koronnej Władysława IV. Formacja tego typu w armii Rzeczypospolitej wywodzi swój rodowód z chorągwi nadwornych, których początkowym zadaniem była ochrona monarchy. Od sejmu 1590 roku i rozdzielenia skarbu nadwornego od państwowego oddziały gwardii stały się jednostkami prywatnymi króla utrzymywanymi z tak zwanych dóbr stołowych. Konstytucja sejmowa z 1607 roku uściśla organizacje, zasady powołania i funkcjonowania tego typu formacji. Jednakże liczebność gwardii określiła dopiero konstytucja z 1646 roku, która była reakcją na samowolne zaciąganie nowych jednostek gwardyjskich i rozbudowywanie już istniejących przez Władysława IV Wazę. W czasie wojen zwiększano liczebnie gwardię królewską, jednakże po demobilizacji armii w skład gwardii Władysława IV Wazy w latach 1635 – 1643 wchodziły następujące jednostki :
– chorągiew kozacka licząca od 60 do 100 koni
– dragonia królewska w sile od 100 do 120 koni
– chorągiew rajtarska licząca od 125 do 170 koni
– regiment gwardii pieszej w sile od 600 do 700 porcji
– chorągiew piechoty węgierskiej w liczbie 50 żołnierzy
Ciekawostką pewnego rodzaju jest wyliczenie wymieniające również halabardników oraz trębaczy, którzy zostawali dla ochrony zamku królewskiego w Warszawie.
W sumie minimalny stan gwardii wynosił około 1000 porcji, a maksymalny nie przekraczał 1200 żołnierzy. Koszt utrzymania tych jednostek rocznie wynosił minimum 167 tysięcy złotych, a maksimum 185 tysięcy. Od roku 1644, kiedy Władysław IV planował wojnę z Turcją wysyłał oficerów w celu zwiększenia liczebności gwardii. Podczas jego panowania w tego typu formacjach służyli między innymi tacy oficerowie jak pułkownicy : Reinhold Rosen, Samuel Osiński, Fromhold von Ludingshausen Wolf, major Jan de Blum, czy kapitanowie Mikołaj Konstanty Giza, Jakub Nolde.

Płomień o wymiarach 54 cm na 54 cm wykonany z atłasu karmazynowego. Na płacie w części środkowej namalowany herb Rzeczypospolitej w polu czwórdzielnym, przemiennie występuje orzeł polski oraz litewska pogoń. Tarczę herbową oplata łańcuch z orderem złotego runa. Łańcuch orderu składa się z 28 emaliowanych na czarno owalnych „krzesiw” , z których po obu stronach wychodzą stylizowane wiązki płomieni i z 28 złotych pierścieni. W miejscu sercowym tarczy herbowej wpisany jest herb Wazów – niebieska tarcza ze skosem koloru czerwonego, a na jej tle mobilia herbowe w postaci snopa zboża koloru złotego. Nad tarczą herbową umieszczona korona królewska, zamknięta z krzyżem zwieńczającym szczyt. Nad koroną inicjały V IV oznaczające Vladislaus Quartus (Władysław IV). Następnie wzdłuż tarczy herbowej ciągną się pionowo literki, które należy czytać od lewej, zaczynając od pierwszej i przechodząc do pierwszej z prawej. Czytany tekst powinien brzmieć :
rex Poloniae, magnus dux Lithuaniae, Russiae, Prussiae, Masoviae, Samogitiae, Livoniaeque, Smolenscie, Gothorum Vandalorumque haereditarius rex.
Co znaczy: król Polski, wielki książę litewski, ruski, pruski, mazowiecki, żmudzki, inflancki, smoleński, dziedziczny król Szwedów, Gotów i Wandalów.

Płomień prawdopodobnie pochodzi z lat po 1634 roku, kiedy to Władysław IV zrzeka się tytułu cara Rosji.

Jarosław Godlewski