W okresie międzywojennym w pułkach polskiej kawalerii jako nie etatowe funkcjonowały konne orkiestry – nazywane plutonami trębaczy. Ich członkami byli etatowi trębacze z poszczególnych szwadronów oraz uzdolnieni szeregowi którzy umieli grać na instrumentach. W służbie polowej trębacze szwadronowi za pomocą trąbki przekazywali w szyku konnym rozkazy. Trębacze występując podczas uroczystości jako część orkiestr używali trąbek do których przymocowywano płomienie. Wygląd płomieni normował rozkaz z 1924 roku.
Płomień do trąbki 16. pułku ułanów zbliżony jest do regulaminowego, wykonany jest z jedwabiu z wycięciem w jaskółczy ogon. Szerokość płomienia wynosi 37 cm, długość po bokach 50 cm, długość w środku 32 cm. Na prawej stronie barwy czerwonej wyhaftowany jest srebrną i szarą nicią orzeł państwowy, korona, dziób i szpony w kolorze złotym. W prawym dolnym rogu wyhaftowana srebrną nicią litera: „U” z wpisaną w nią cyfrą: „16”. W lewym dolnym rogu wyhaftowane srebrną nicią splecione litery: „O D” – inicjały szefa pułku. Brzeg płomienia obwiedziony srebrnym galonem. Lewa strona płonienia w barwach pułkowego proporczyka – granatowo biała z szkarłatną żyłką przez środek. Na proporczyku napis wyhaftowany srebrną nicią napis: „16 Pułk Uł. Wlkp. Im. Gen. Dyw. Orlicz – Dreszera”.
W przededniu II wojny światowej płomień wraz z nadwyżkami pułku został wywieziony z Bydgoszczy do Garwolina gdzie mieścił się Ośrodek Zapasowy Mazowieckiej i Pomorskiej Brygady Kawalerii. Płomień został ukryty w jednym z gospodarstw w pod garwolińskiej wsi Puznów – gdzie stacjonowały oddziały zapasowe pułku. W roku 1970 płomień został przez osobę prywatną przekazany do zbiorów MWP.

Michał Pacut

Zobacz także:
[word=Sztandar 16. pułku ułanów wielkopolskich im. gen. dyw. Gustawa Orlicz Dreszera z Bydgoszczy] Sztandar 16. pułku ułanów wielkopolskich im. gen. dyw. Gustawa Orlicz Dreszera z Bydgoszczy [/word]