Broń opracowana została przez członka Batalionów Chłopskich Henryka Strąpocia, domorosłego rusznikarza nie posiadającego żadnego technicznego wykształcenia. Początek prac nad peemem miał miejsce w 1942 r., dwa lata później rozpoczęła się produkcja, przy czym podzespoły wytwarzano konspiracyjnie w hucie w Ostrowcu, a konstruktor dopasowywał części i składał broń. Wykorzystywano stare lufy karabinowe, które przekalibrowywano (bechowiec dostosowany był do amunicji 9 x 19 mm, kilka egzemplarzy zaś do 7,62 x 25 mm). „Bechowiec” działał na zasadzie odrzutu zamka swobodnego, tak jak niemal wszystkie peemy, jednak sama konstrukcja była wielce oryginalna. Przede wszystkim zastosowano zamek zewnętrzny, podobny jak w pistoletach (choćby bardzo popularnych Browningach produkowanych w belgijskiej Fabrique Nationale) i wewnętrzny kurek. Broń strzelała z zamka zamkniętego i była zasilana z pudełkowego 30 nabojowego magazynka. Zaopatrzono ją przełącznik rodzaju ognia. Z perspektywy czasu „bechowiec” oceniany jest bardzo dobrze, jako broń solidna, celna, poręczna i niezawodna. Powstało 11 egzemplarzy.

Michał Mackiewicz