Pistolet FN Browning wzór 1910/22 kalibru 9 mm i 7,65 mm

Pierwowzorem tej broni był pistolet skonstruowany przez Johna Mosesa Browninga oznaczony jako wzór 1910. Działał na zasadzie odrzutu zamka swobodnego, które to rozwiązanie zostało zresztą wynalezione właśnie przez Browninga. Broń działała niezawodnie mając przy tym małe wymiary, co w owym czasie nie było regułą. Zapłon naboju następował w wyniku działania bijnika, który jednocześnie działał jako wyrzutnik łuski. Pistolet jako pierwszy na świecie miał trzy zabezpieczenia – w chwycie, dźwigniowy blokujący spust i blokadę broni przy wyjęciu magazynka. Wzór 1910 przyniósł fabryce ogromny sukces – sprzedano 575 tysięcy sztuk tej broni. Używany był w wojsku (szczególnie w czasie I wojny światowej), jak i policji. Jego rozpowszechnienie na rynku cywilnym było tak duże, że nazwa Browning stała się w tym czasie w ogóle synonimem pistoletu.
W 1922 roku królestwo Serbii, Czarnogóry i Słowenii (Jugosławia) zamówiło 60 tysięcy sztuk pistoletów produkcji FN, zastrzegając przy tym, by broń ta miała lufę długości 114 mm i magazynek na 8 nabojów. Ponieważ zlecenie nie było tak duże by konstruować nowy pistolet, FN stworzyło wariant wzoru 1910 , w którym przedłużono lufę i chwyt, mieszczący dłuższy magazynek. Zwiększone zostały masa i kaliber broni – do 9 mm. Wzmocniono także wszystkie najważniejsze elementy konstrukcyjne. By nie tworzyć całego oprzyrządowania do produkcji nowego zamka wymyślono sprytne rozwiązanie – zamek został przedłużony mocowaną na zatrzask tuleją obejmującą lufę. Była ona jednocześnie osadą sprężyny powrotnej i prowadnicą zamka. Warunki kontraktu spełnione zostały minimalnym kosztem.
Ta przebudowa przyczyniła się do kolejnego sukcesu firmy FN. Dzięki brakowi konkurencji pistolet ten stał się najczęściej sprzedawaną bronią wojskową i policyjną lat 20. XX wieku. Kupiły go armie i policje Belgii, Francji, Jugosławii, Holandii, Polski, Czechosłowacji i Szwecji. Nieco później wprowadzono wersję kalibru 7,65 mm, która stała się bronią oficerów w Belgii, Danii, Francji i Holandii.
Wzór 1910/22 był produkowany do 1985 roku. Ostatnie egzemplarze tej broni wycofano z użytku służbowego dopiero w latach 80. XX wieku.
Pistolet ten stał się także pierwowzorem pistoletu MAB D produkowanego od 1933 roku w Manufacture D’Armes de Bayonne.
Browning wzór 1910/22 stanowił kamień milowy w konstrukcji broni krótkiej. Była to broń naprawdę poręczna i dzięki potrójnym zabezpieczeniom bezpieczna w eksploatacji.
Wersja wojskowa tej broni charakteryzowała się drucianym koluszkiem do rzemienia, umieszczonym na chwycie, w wersji cywilnej zrezygnowano z tego udogodnienia.
W okresie II wojny światowej, od 1940 roku, broń ta była wytwarzana pod niemiecką kontrolą jako Pistole 626 (b) w kalibrze 7,65 mm lub Pistole 641 (b) w kalibrze 9 mm. W sumie Niemcy otrzymali 363 tys. sztuk tych pistoletów, głównie mniejszego kalibru. Od 1942 roku jakość ich wykonania uległa gwałtownemu pogorszeniu. W czasie wojny pistolety te wyrabiano bez koluszek do rzemienia oraz z okładzinami drewnianymi zastępującymi wykonywane uprzednio z tworzywa sztucznego.

[b]Dane taktyczno – techniczne[/b]
Kaliber 9 mm lub 7,65 mm
Nabój 9 x17 lub 7,65 x 17
Prędkość początkowa pocisku 270 m/s
Długość broni 178 mm
Wysokość 113 mm
Długość linii celowniczej 150 mm
Masa bez amunicji 0,685 – 0,700 kg
Długość lufy 113 mm
Gwint 6 bruzd prawoskrętnych o skoku 250 mm

Witold Głębowicz

Skip to content